หูหนาตาโต, หูหนาตาเล่อ หมายถึง น. ชื่อโรคเรื้อน.
(สำ) น. หูที่รับฟังแล้วตีความไปอีกอย่างหนึ่งซึ่งมีลักษณะไปในทางที่ไม่ดี.
น. ชื่อพระเครื่องแบบหนึ่งด้านหลังมีหูสําหรับร้อยเชือกผูกคอช้างศึกม้าศึก.
ว. อาการที่รู้สึกเหมือนมีลมอยู่ในหูทำให้ไม่ค่อยได้ยินเสียง.
ก. ยู่เข้า, หดเข้า, ห่อเข้า.
ว. ย่นยู่ยี่.
น. เครื่องทอแบบพื้นเมือง.
[-กฺวาง] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Terminalia catappa L. ในวงศ์ Combretaceaeใบใหญ่ แตกกิ่งเป็นชั้น ๆ.